Osmanlı İmparatorluğu’nun kuruluş döneminde yasal olarak erkek kuşak her daim mirasın hak sahibiydi. Kabilenin en yaşlısı ise iktidarın en güçlü adayıydı.
Osman Bey ise buna uymayarak babasının yerine geçebilmek için amcası Dündar'ı öldürtüp tahtın miras adayı olma şansını arttırdı. Böylece Osmanlı tarihi boyunca mirasçılar arasında yaşanacak olan ve imparatorluğu dağılma aşamasına getirecek taht kavgaları başlamış oldu.
Bu durum aslında, padişah öldükten sonra tahta geçecek kişinin kim olacağını belirleyecek kuralların olmamasından, belli bir mirasçılık ilkesinin oluşmamasından kaynaklanıyordu. Hanedanda meydana gelen bu karışıklıklar, imparatorluğun varlığını tehdit eden düşmanlardan bile daha tehlikeliydi.
Bu durum aslında, padişah öldükten sonra tahta geçecek kişinin kim olacağını belirleyecek kuralların olmamasından, belli bir mirasçılık ilkesinin oluşmamasından kaynaklanıyordu. Hanedanda meydana gelen bu karışıklıklar, imparatorluğun varlığını tehdit eden düşmanlardan bile daha tehlikeliydi.
Yaşanan mücadele öylesine ciddi boyutlardaydı ki tahta geçen yerini sağlamlaştırmak, diğer erkek kardeşlerinin tehlikesinden kendini korumak için onları öldürtebiliyordu. Tahta çıkanın, hakimiyetini korumak amacıyla gerçekleştirdiği bu ölümler zamanla gelenek haline geldi. Bu uygulama ile padişah iktidarını sağlama alıyordu. Taht kavgalarını önleyerek ülkenin iç çatışmalardan kurtulmasını sağlamak amacıyla alınan bu önlem, Osmanlı'da bitip tükenmez bir rekabetin habercisi oldu.
0 yorum:
Yorum Gönder